Interview met Erica van Dijk.
Erica heeft een lange staat van dienst in de civiele wereld, na haar studie in Delft werkte ze onder meer bij Tauw, gemeente Utrecht en sinds anderhalf jaar bij RWS (GPO). Bij de gemeente Utrecht was ze o.a. projectleider bij de Fietsenstalling (de Grootste) en deed ook andere projecten in het complexe Stationsgebied. Erica klaart graag projecten in een bord spaghetti zoals ze zelf zegt. Klussen in een dynamische omgeving met veel tegenstijdige belangen van gebruikers. Voor RWS zit ze nu op de verbreding van de A6, spannend door stikstofmaatregelen, met een duurzaamheidsopgaaf en een krap budget. We gaan het gesprek met haar aan als oud mede Coheziaan en vooral omdat we haar kennen als iemand die samenwerken, met “de eigen kant” en “de andere kant” in de genen heeft zitten. Ze kan eigenlijk niet anders. Maar vergis je niet uiteindelijk gaat het ook Erica om de opgaaf. Een fijn proces zonder resultaat is voor haar een mislukking.
In haar denken is de wil tot samenwerken een kwetsbaar goed, je verspeelt het zomaar, dus begint ze preventief bij het goed structureren van het werk en het maken van duidelijke onderlinge spelregels. Die spelregels gaan ook over hoe partijen denken te gaan samenwerken. Daarbij zorgt ze ervoor dat de spelregels en de structuur op de co creërende wijze tot stand komen en daarmee al een voorbeeld zijn hoe het zou kunnen gaan wanneer we aan het werk zijn.
Erica staat voor de drie R’n: Resultaat, Relatie en Regels: Het Resultaat is afhankelijk van een goede relatie, de relatie blijft goed dankzij goede onderlinge afspraken hoe we het gaan doen.
Hard regelen om het zacht te kunnen spelen.
Behalve dat samenwerken in haar aard zit, heeft ze bij Tauw en bij de gemeente Utrecht in culturen gewerkt waar vriendelijkheid en empathie gekoppeld zijn aan “gaan voor de opgaaf”. Bij gemeente Utrecht was o.a. Simon Roosen één van haar opdrachtgevers die samenwerken met de opdrachtnemers ook als een groot goed predikte en daarin vooruitliep op de marktvisie. Simon werkte ook heel oplossingsgericht, “zo niet hoe dan toch” was ook zijn mantra. Door dit soort ervaringen is samenwerken en resultaatgerichtheid stevig deel uit gaan maken van het waardensysteem van Erica.
Als we met Erica zoeken naar randvoorwaarden om de samenwerking tussen OG en ON te laten slagen komen we snel uit bij de voorfase. Natuurlijk helpt het om samenwerking in de EMVI op te nemen, maar hoe eerder je met elkaar optrekt des te meer kans dat je een samenwerking krijgt waarbij beide partijen Best for Project praktiseren.
Erica juicht dan ook de initiatieven om anders aan te besteden zeer toe.
Ze heeft er soms last van, dat de organisatie achter je nog niet de stap durft te zetten naar nieuwe vormen van samenwerking tussen opdrachtgever en opdrachtnemer. De mooie intenties van een beleidsvisie zie je soms niet meer terug in een project, in een contract. “In de praktijk gaat er nog heel wat intern omgevingsmanagement in zitten,” vertelt ze, “om mensen het ook echt te laten durven doen.” Daarnaast wijst ze op het belang van een faire risicoverdeling. Wanneer dat niet goed geregeld is, houd je daar het hele project last van en zal goed samenwerken lastig worden.
Voor Erica is een project succesvol wanneer het resultaat bereikt is en je samen het hobbelige pad zorgvuldig doorlopen hebt.
We ronden af met de do’s van Erica van Dijk.
Wat kan jezelf allemaal doen om de samenwerking te laten slagen?
Do:
- Telefoon pakken, koffie doen, stap eropaf: praat erover, vooral als het spannend wordt.
- Rust zoeken om “boven het project te hangen”.
- Voer lastige gesprekken wandelend, liefst op locatie.
- Wees geïnteresseerd in de mens achter de functionaris en heb het over datgene wat iemand bezighoudt.
- Werk preventief, samenwerken vraagt onderhoud, heb het erover, beoordeel elkaar op het samenwerken.
Opgetekend door
Gulian van Maanen
Jolle Landman